Παράδοξο φορτηγαντζή

Στην κεντρική κρεαταγορά του Ρέντη, νύχτα ακόμα, καθόμουν με τον Μάνθο τον φορτηγαντζή, για ένα διάλειμμα ανάμεσα στα φορτώματα. Με το τσιγάρο αυτός, το νεράκι μου εγώ.
"Το πρόβλημα μου Λάκη" μου είπε ο Μάνθος διακόπτοντας την πρόταση του με μια ευμεγέθης ρουφηξιά καπνού, "είναι το εξής. Οι γυναίκες που μου αρέσουν, μ' αρέσουν, κατά κύριο λόγο, για την αισθητική τους. Τον τρόπο δηλαδή που αντιλαμβάνονται τον κόσμο και την ομορφιά του, αλλά και για τα συμπαραγόμενα μεταξύ αυτού, του τρόπου, και της σκέψης τους".
"Το πρόβλημα λοιπόν Λάκη" συνέχισε ο Μάνθος με την Κερατσινιότικη προφορά του, "είναι ότι μια γυναίκα που θα της άρεσα, σίγουρα δεν θα είχε καλή αισθητική. Κοίτα με!".
Τον κοίταξα. Για μια στιγμή νόμιζα πως περίμενε να του πω κάτι, μια γνωμάτευση. Αλλά συνέχισε την σκέψη του, βγαζοντας με από την δύσκολη θέση. "Μια γυναίκα που ναι μαζί μου Λάκη, είτε είναι ειλικρινής, μα μπάζο αισθητικά, είτε αισθητικά "σωστή", μα ψεύτικη μαζί μου. Με δεύτερες και τρίτες σκέψεις απο πίσω. Με νιώθεις?". Προσπαθούσα.

"Είμαι σε τέλμα" είπε ο Μάνθος και φύσηξε ένα ντουμάνι καπνού ψηλά. Ακούσαμε το σφύριγμα που μας καλούσε για δουλειά. "Πάμε?" ρώτησα τον Μάνθο. "Και δεν πάμε..". Κι έσβησε το τσιγάρο με την μπότα του.